Cześć .Chciałabym wam  powiedzieć  ,że piszę też  inne opowiadanie  z kuzynką .Bardzo zależy nam na komentarzach  .I czy wam się wogóle podoba . Będziemy wdzięczne  jeśli wejdziecie na bloga i pozostawicie coś  po sobie . :D .

                                                                  Z góry dziękuje .Miłego dnia życzę .:P . 


Tutaj jest link .http://dziewczyna-pokrzywdzona-przez-los.blogspot.com/

"Dyskoteka "

Siedziałam smutna w swoim pokoju , myśląc ,czy dobrze zrobiłam , że z nim zerwałam . Ale trudno podjęłam taką decyzję .I nie wrócę czasu . Postanowiłam ,że nie będę wracać do przeszłości , ale niestety pech chciał kiedy wypakowywałam torbę znalazłam zdjęcia z  Michałem i  wszystkie te piękne chwilę mi się przypomniały .Uroniłam kilka łez . Ale powiedziałam sobie , „To już było i nie wróci  zostały tylko wspomnienia „ . Odłożyłam zdjęcia na biurko i włączyłam czat . Zobaczyłam kto jest dostępny .Była Agata .

W: Hej .Co tam słychać . dawno nie gadałyśmy . Trzeba to nadrobić .

A:A  nuda , No oczywiście ,że trzeba .  Gdzie byłaś od dwóch dni  nie pisałaś a ni nic .?

W:Byłam nad jeziorem z Michałem .

A: O ale romantycznie  .Niech zgadnę coś się stało .?

W: Zerwałam z nim . Nie mogłam z nim być .Nie kocham go , postanowiłam go nie ranić dalej bo byłam pewna ,że oczekuje czegoś więcej .

A: A jak to zniósł .? I oczywiście ty  .?

W:  Chyba dobrze  . Rozstaliśmy się w zgodzie .A ja ja czuje się rozbita .

 A: Wiesz co ja do ciebie lepiej żebyś sama nie była .

I wyłączyła się . Jak dobrze mieć taką przyjaciółkę . Usiadłam przy oknie i zaczęłam rysować . Kiedy byłam mała zawsze na smutek rysowałam . Miałam taki swój mały rysownik przy każdym obrazku był jakiś cytat albo zdanie . Narysowałam szare róze a pod nim napis „To tylko wspomnienia .” .  

Do pokoju zawitała Agata  . Ochoczo ją przywitałam . I przytuliłam .

- O widzę , jednak ,żę potrzebne przyjacielskie pocieszenie .

-No i to bardzo . odpowiedziałam .

-Nie martw się z dnia na dzień będzie lepiej , uwierz mi . Wypożyczyłam jakieś romansidło chcesz obejrzeć .? – zapytała .

-Jasne , chętnie , może wtedy poprawi mi się humor .

Oglądałyśmy film , trwał nie cała godzinę . Wtedy Agata wyszła z propozycją .

-Ubieraj się idziemy na dyskotekę .

-Chyba żartujesz .? powiedz ,że tak .

-Nie mówię serio .Taka rozrywka nie możesz cały czas siedzieć w domu .No już ruchy , ruchy . I nie chce słyszeć sprzeciwu . – zaśmiała się .

Poszłam do łazienki się umalować i przebrać ubrałam  sukienkę przed kolana  i uczesałam w koka . Leki makijaż i gotowa .

-No ślicznie wyglądasz . Teraz jeszcze uśmiech i będzie perfekcyjnie 

-Uśmiechnęłam się . I  Zeszłyśmy na dół .

-Mamo . My wychodzimy . powiedziałam .

-Dobrze bawcie się dobrze . –odpowiedziała .

Po 15 minutach byłyśmy na miejscu . Oczywiście Agata już rwała się do tańca . Kochała Tańczyć . Postanowiłam skorzystać z życia i się nie przejmować niczym poszłam tańczyć .

Obie bawiłśymy się świetnie .  Po kilku piosenkach usiadłam do baru i zamówiłam drinka .

Przestraszyłam się kiedy ktoś stuknął mnie w ramię .

-Można prosić do tańca .? – zapytał chłopak wysoki o kasztanowych włosach , miał niebieskie oczy i poważny wyraz twarzy .

-Bardzo chętnie. - odpowiedziałam .

Tańczyliśmy tak we dwoje , czułam się tak lekko tańcząc z nim . Zdziwiłam się ,że nawet się nie przedstawił .Kiedy skończyła się piosenka , po prostu wyszedł .

"Nie oczekiwany zwrot akcji "

Rozdział 11 . „

Po mile spędzonym weekendzie , przyszedł czas aby wyjechać .Chcociaż będzie mi brakowało tego pięknego krajobrazu . Wyjechaliśmy w same południe .

-Ale piękna pogoda , szkoda mi wyjeżdżać . powiedziałam .

-Nie martw się mi tak samo może jeszcze kiedyś przyjedziemy .

-Mam nadzieję – odpowiedziałam .

Jechaliśmy  , Jechaliśmy kiedy przypomniało mi się ,że zapomniał odpisać Marcelowi .Więc wyciągnęłam telefon  .

 *Tresć wiadomości * .

Hej przepraszam ,że nie odpisałam ci wczoraj ale nie miałam czasu .Co tam słychać .? .

-Z kim tak esemsujesz .? – spytał Michał .

-Z Agatą . –odpowiedziałam chociaż  miałam wielkie wyrzuty sumienia ,żę go okłamałam ale nie mogłam mu powiedzieć że pisze smsy z chłopakiem którego on nie lubi żeby się nie denerwował .

-Aha ok . pozdrów ją ode mnie .

-Jasne nie sprawy .- odpowiedziałam .

Po kilku godzinach byliśmy pod moim domem . Pożegnaliśmy się i Michał odjechał .

Weszłam do domu ,gdzie od razu powitała mnie mama .

-Cześć  córeczko , jak było .? – zapytała .

-A świetnie . – odpowiedziałam trochę smutna .

-Coś się stało ,przecież widzę .

-Nie nic , nie chce o tym gadać . Ale za to muszę ci coś powiedzieć .Tylko nie wiem jak zacząć .

-Po prostu powiedz .

-Lekarz ci coś mówił  .?

-No tak .Ale nie martw się wiem ,że mam białaczkę .

-O matko mamo , i co nie martwisz się . ? – w oczach miałam łzy .

-Nie kochanie , postanowiłam się nie załamywać i żyć dalej , zaczęłam szukać dawcy .

-Cieszę się  ,żę mam taką dzielną mamę .-odpoiwedziałam przytulając się do niej .

-Już , dobrze będzie dobrze , razem damy sobie radę .-odpowiedziała .

-To ja pójdę do pokoju ,a ty odpoczywaj .

-No dobrze dobrze  ,będę na siebie uważać .

Weszłam szybko po schodach , Zobaczyłam na biurku kwiaty .

-Mamo .? – zawołałam z góry .

-A tak właśnie był tutaj jakiś chłopak i kazał przekaz ci kwiaty .

-Ok .- odpowiedziałam .

Położyłam się na łóżku , myśląc co dalej zrobić .Nie chciałam krzywdzić Michała , ale go nie kocham więc ten związek nie miał by najmniejszego sensu . Wieć po długim myśleniu zadzwoniłam do Michała ,

W:Hej spotkamy się na plaży . ?

M;Jasne nie ma sprawy . A co taka smutna jesteś.?  słyszę po twoim głosie.

W: Wszystko ci wytłumaczę jak się spotkamy .To co za godzinę .?

M:Ok ,będę .Pa .

Rozłączyłam się . Ale nie wiedziałam jak mu to powiedzieć ,na pewno się załamie .Ale nie mogę tak dalej . Zeszłam po schodach .

-Mamo wychodzę .Muszę coś załatwić .

-Tylko nie zrób czegoś czego będziesz żałować .

Poszłam na przystanek autobusowy . Jechałam 30 minut. Powoli szłam nad plaże .

Gdzie czekałam na mnie Michał .

-Powiesz mi co się stało  ,że tak nagle chciałaś się ze mną spotkać  .?

-Nie wiem od czego zacząc …. .powiedziałam .

-Powiedz prosto z mostu zniosę najgorszą prawdę .

-Michał ja cię nie kocham , i myśle ,że dalej ten związek nie ma sensu.- poiwedziała ale serce mi tak biło mocno .Ale jego słowa zdziwiły mnie jeszcze bardziej .

-Rozumiem ,przecież nie mogę cię zmusić ,żebyś mnie kochała .Ale pamiętaj ,że ja cię kocham i będę czekał na ciebie .Ale nie chcę żebyśmy się tak rozeszli .

-Ja też nie .Ale przyjaciółmi możemy być ale niestety nic więcej . 

Kolejny rozdział za  1-2  kom . 

"normalnie jak w bajce "

Rozdział 10 .

Kiedy zaczęło się robić powoli ciemno ,powoli szliśmy do domku , wybraliśmy dłuższą drogę , która prowadziła przez stary drewniany most .Znajdowało się tam piękne czyste jezioro .

-Tutaj jest tak pięknie . – powiedziałam zachwycona .

-Cieszę się ,że ci podoba . –odpowiedział Michał .

Szliśmy tak około 30 minut , cały most był oświetlony , wyglądało to jak w bajce .

-Doszliśmy do końca . Zapraszam panią do środka .-Powiedział  otwierając drzwi .

-Dziękuje – odpowiedziałam .

-Ale teraz poczekaj .Muszę coś zrobić .

-No nie znowu jakaś niespodzianka . Mam już ich powoli dosyć .

-Ale ta powinna ci się spodobać .Zamknij oczy .

Zamknęłam oczy , Usłyszałam znajomą mi piosenkę  .

Ej ,znam tą piosenkę .- powiedziałam .

-Ok .możesz otworzyć .powiedział .

Nie mogłam uwierzyć w to co widzę , w dużym salonie wisiały prześliczne wiosenne ozdoby i do tego ta śliczna muzyka .

-Ej co się dzieje .? Po co to wszystko .?

-Mogę prosić panią do tańca .?- zapytał

-Tak – odpowiedziałam .

Była znajoma mi ta muzyka przy niej tańczyłam na tańcach kiedy jeszcze byłam w gimnazjum .

Coś po niekąt pamiętałam .

-Wow . Nie wiedziałem ,że tak świetnie tańczysz .

-Wiele rzeczy o mnie nie wiesz . Kiedy jeszcze chodziłam do gimnazjum mama zapisała mnie na taniec towarzyski .

-Jestem ciekawe co jeszcze umiesz. Ale jedno wiem ,Mam najwspanialszą dziewczynę na Świecie .

I zaczął mnie powoli całować . Pocałunek był coraz głębszy i głębszy , czułam ,że odlatuje w ramiona Michała .Ale wiedziałam do czego może dojść .A nie byłam jeszcze na to gotowa .

-Hej, poczekaj .

-Ale na co . ? – zapytał .

-No bo ja nie jest gotowa . –odpoiwedziałam zawstydzona .

-Jasne rozumiem . –odpoiwedział .

Usiadł na kanapie .

- Zły jesteś .? – zapytałam .

-Nie po prostu jak dziewczyna nie chce to nie będę zmuszał .

Przytuliłam się do niego i lekko pocałowałam .

-Jesteś głodny .?

-Jak wilk . – odpowiedział .

-Ok to zaraz coś wilczkowi zrobię do jedzenia .- zaśmiałam się i poszłam do kuchni .

-Hej nakryjesz do stołu .?

-Jasne – odpowiedział .

Kiedy Michał nakrywał do stołu , otrzymałam sms .

„Hej , Tutaj Marcel .” .Wtedy przypomniało mi się wszystko , wszystkie chwile z dzieciństwa .i zaczęłam się zastanawiać , czy powinnam tak krzywdzić Michała .

Rozdział 9 .”Niespodzianka „ .

Wczoraj po szkole Weronika i Michał pojechali po mamę Dziewczyny .

- Nie przejmujcie się mną , ja sobie poradzę , możecie sobie gdzieś jechać .- powiedziała Mama .

-Ale my nie mamy żadnych planów .-odpowiedziałam .

-A właśnie się mylisz . Powiedział Michał .

Spojrzałam na niego zdziwiona . Odpowiedział uśmiechem .

-No widzisz . nie bój się ja sobie jakoś poradzę .

-Na pewno .? – zapytałam .

-Tak na pewno  .Idź już masz się dobrze bawić Mną się nie przejmuj .

-No dobrze to papa .

-Do widzenia pani – powiedział Michał .

Razem wyszliśmy z domu .

-ej co się dzieje  .? – zapytałam zaskoczona .

-Nic . Zobaczysz niespodzianka .

-Zaczynam się bać . –odpowiedziałam .

-Nie masz czego .Wsiadaj  i szykuj się na dłuższą jazdę .

-A gdzie mnie zabierasz .? – zapytałam .

-Nic ci nie powiem . Dowiesz się w swoim czasie .

-Niech ci będzie . –powiedziałam .

Nasza podróż trwała niecałe 2 godziny .

-Staneliśmy przy pięknym domkiem letniskowym . Otworzył mi drzwi od samochodu

-Proszę , wysiadać koniec jazdy . – zaśmiał się .

-Co to za miejsce .?

-Tutaj co roku przyjeżdżamy na wakacje .

-Jak tu jest ślicznie  .A czemu akurat teraz tu mnie przywiozłeś .?

-Ponieważ ,dzisiaj mamy pierwszy dzień wiosny , Chciałbym ci coś dać .

Wyciągnął z bagażnika , pudełko z kokardką .

-Otwórz .

W środku był kapelusz i sukienka .

-O boże to musiało kosztować fortunę .dziękuje jesteś kochany .

-Nie ma za co . Wejdz do środka i się przebierz .

-Dobrze . zaraz będę .

Kiedy weszłam do środka dostałam szoku , wszystko takie nowoczesne, kuchnia , salon , Znalazłam łazienkę, czułam się jak w siódmym niebie .Ubrałam sukienkę  rozpuściłam włosy i założyłam kapelusz , który nie wiem do czego mi się przyda .

Wyszłam przed domek . Przestraszyłam się kiedy usłyszałam dźwięk apartu .

-Ej .Mogłeś mi powiedzieć ,żę będziesz robił zdjęcia.

-A po co i tak pięknie wyszłaś .Slicznie wyglądasz w tej sukience .Ale koniec komplementów .Teraz zabieram cię nad łakę na wiosenną sesje  .

-A to teraz rozumiem .Hahaha . sprytny jesteś .

-Wiele rzeczy możesz się spodziewać .

Szliśmy nad łakę trzymając się na ręce .

-No to mam pozować .? – uśmiechnęłam się .

-Jeszcze się pytasz ty urodzona modelka .

Czułam się znakomicie przed obiektywem , świetnie się przy tym bawiąc  .

To był najlepszy piewrwszy dzień wiosny jaki spędziłam .

Zdjęcia wyszły świetne . Łąka była prześliczna .

-Dziękuje .Za wszystko . Tutaj jest tak ładnie .

-Cieszę się  ,że ci podoba .

Położyliśmy się na trawie i oboje leżeliśmy nie myśląc o niczym .

Rozdział 8 .

Po mile spędzonym weekendzie przyszedł poniedziałek .Czyli szkoła .

Wstałam o 7.00 , powoli ubierając się w dżinsowe spodnie i biało – czarną bluzkę . , uczesałam się w wysokiego koka , zrobiłam makijaż . O 7;30 byłam już gotowa do wyjścia .Więc wyszłam z domu .

Szłam jak zwykle tą samą drogą , brudną i szarą .

*W szkole * .

-Hej. !  Słyszałem ,że kręcisz z Michałem ..- usłyszałam głos jednego z tych mięśniaków z najpopularniejszej grupki w szkole .

-No to mój chłopak . A co zazdrościsz że żadna cię nie chce .? – zapytałam wkurzona .

- Mógł bym mieć każdą dziewczyną jaką bym se wymarzył . – odpowiedział .

-Zdziwił byś .No dobra nie będę się kłócić . Narka muszę iść .

Zobaczyłam Michała stojącego przy balkonie .

-Cześć kochanie . –pocałowała go w policzek .

-Tęskniłem.

-Przecież nie widziałeś mnie tylko przez noc .

-Wiem ale nie mogę przestać myśleć o tobie .Może wyjdziemy gdzieś wieczorem .

-Bo jestem jeden mały problem…. Bo mamę dzisiaj wypisują ze szpitala . I chciałam po nią jechać .

-Jaki problem , pojedziemy razem .

-Super  . Idziemy czy będziemy tutaj stać . ?

-No to chodź .

Przytuleni szli przez korytarz .

-O czy ja dobrze widzę .?  - zapytała Agata .

-A co widzisz .? – zapytała Weronika z uśmiechem .

-Widzę zakochaną parę .-zaśmiała się .

-No to bardzo dobrze widzisz .odpowiedziałam .

-Wiecie co dziewczyny , to ja was zostawię , bo pewnie nie widziałyście się wieki .

-Papa .Widzimy się później .–odpowiedziałam dając mu całusa .

-Ja nie mogę , nie wiedziałam ,że z was taka ładna para . Zazdroszczę .

-Bez przesady . –odpowiedziałam .

Nagle Agata zadała mi pytanie które wytrąciło mnie z równowagi .

-A co z Marcelem .?

-Jak to co . Nic . Nie odzywa się od kilku dni .

-Myślałam ,że się spotykacie .

-Raz się spotkaliśmy nie więcej .

-Ok rozumiem . przepraszam żę tak na ciebie naskoczyłam .

-Nie ma za co .

Dziewczyny poszły na lekcje .  Po 5 godzinach lekcyjnych była długa przerwa .

Przyjaciółki poszły na obiad do stołówki .

- I jak z mamą . ? – zapytała Agata  .

-A właśnie ją dzisiaj wypisują .

-A mówiłaś jej o białaczce.

-Nie jeszcze nie zdążyłam mam jej zamiar dzisiaj powiedzieć .

-Ciekawe jak to zniesie .

-Mam nadzieje ,że dobrze .

-O patrz Michał idzie .-powiedziała Agata .

-Hej mogę się dosiąś .?

-Jasne – odpowiedziałyśmy chórem .

Gadaliśmy i śmialiśmy się . Cieszę się że mam takiego wspaniałego i chłopaka i przyjaciółkę na którą mogę liczyć .

Postanowiliśmy iść pod klasę .Po drodzę spotkaliśmy Marcela .

-Hej Weronika . – powiedział .

-Cześc. Poznaj mojego chłopaka Michała i moją przyjaciółkę Agatę .

-Siemka – odpowiedział.

-Hej miło cię poznać . –odpowiedzili razem .

-Nie wiedziałam ,żę chodzisz tutaj do szkoły .

-Ale teraz już wiesz .

-Wybacz ,ale zaraz mamy lekcję. Więc do zobaczenia .- powiedziałam .

-Na razie .Mam nadzieje ,że jeszcze się spotkamy .Miło mi było was poznać .

*Po lekcjach * .

-Coś mi nie pasuje ten Marcel .

-No nie wierze zazdrosny jesteś .? – zapytałam .

-A może i jestem. Bo taka ładna dziewczyna to się wszystkim podoba .

-No a czyją jestem dziewczyną .? zapytałam uśmiechając się do niego .

-Moją .

-NO to czym się przejmujesz .?

-Przepraszam .

-Ależ ja się nie gniewam .

MIichał zaczął powoli całować Weronikę .

-Ej głuptasie tu są ludzie . – powiedziałam śmiejąc się .

-No to co niech się patrzą .

Rozdział 7 .

-Wiesz co ci powiem .-zaczął niespodziewanie Marcel  przerywając ciszę . Że od kiedy cię pamiętam nic się nie zmieniłaś z wyglądu te same piękne kręcone włosy ,których  wszyscy ci zazdroszczą .  Te wyraziste  zielone oczy .

-Ty tak samo ten sam mały podrywacz i uwodziciel którego pamiętam .

-Bez przesady , takim podrywaczem to nie byłem .

I oboje zaczęli się śmiać i wpsominać minione czasy . Weronika  czuła się przy nim tak dobrze jak za dawnych czasów .

-Robi się późno .Może cię odprowadzę .?

-Było by mi bardzo miło .- odpowiedziałam z uśmiechem .

Po 30 minutach doszli do ulicy na której mieszkała Weronika .

-Wiesz co dalej nie mogę cię odprowadzić , muszę jeszcze coś załatwić . Nie obrazisz się .?

-Nie no jasne jak musisz coś załatwić , to nie ma sprawy .

-Mam nadzieje , że jeszcze kiedyś się spotkamy.

-Jestem tego pewna .To do zobaczenia . Miłego wieczoru .

-Nawzajem .

Nie chciałam wracać do domu i patrzeć na tatę po tym co zrobił mamie .Ale musiałam się temu sprzeniewierzyć i być silna .

Weszłam do domu .Zapaliłam lampę , w mieszkaniu powitał mnie mój kochany piesek .

Ale w domu nikogo nie było . Zobaczyłam tylko kolorową kartkę na lodówce . Było napisane

„Nie będę ci przeszkadzał .Przepraszam ,że tak wyszło . 

„Mama się załamie „ – pomyślałam . Kiedy zadzwonił telefon .

Była to mama .

-Cześć Mamo , Stało się coś .?

-Nie wszystko w porządku , tylko chciałam ci powiedzieć ,że lekarze już mnie jutro wypisują ze szpitala .

-O to cieszę się .Bardzo się za tobą stęskniłam .Tak pusto bez ciebie w domu . Ja po ciebie przyjadę .

-Dobrze . to ja będę czekać .Dobranoc . Córeczko .

-Dobranoc .

Boże jak jej to wszystko powiem , przecież nie mogę jej okłamywać .

Nie wiedziałam co ze sobą zrobić byłam rozbita .  Zmęczona poszłam się położyć .

Nie mogłam usnąć , spojrzałam na komórkę była 22.03 . Ale jednak zobaczyłam coś innego oprócz godziny , był to sms .

„Hej .Śpisz .? Sorki że przeszkadzam ale muszę się z tobą zobaczyć .”

„Nie nie śpię .Możesz przyjść .” –odpisałam .

Przyszedł bardzo szybko ,pewnie coś musiało się stać .-pomyślałam .

-Hej wchodź .

-Dzięki . Chciałem cię przeprosić za moje zachowanie ostatnio  .

-Nie ma o czym mówić .Naprawdę nic się nie stało .

-Przepraszam , ale chyba cię obudziłem .

-Nie nie mogłam spać .

A  co się stało martwisz się o mamę .?

-Tak . Ale to nie tylko moje zmartwienie . Mój tata ma kochankę .! .

-Nie wiedziałem , żę z twojego taty taki łajdak .

-No ja właśnie też .Dobra nie mówmy o nim .

-Wiesz co fajną masz piżamkę . –zażartował .

-Hahaha śmieszne wiesz .

-No ale i tak ślicznie w niej wyglądasz , Ale teraz poważnie mnie posłuchaj .

Chciałem ci wytłumaczyć moje zachowanie , byłem zawiedzony kiedy powiedziałaś swojej mamie że tylko mnie lubisz , myślałem żę czujesz do mnie coś więcej ,bo ja jestem w tobie zakochany odkąd cię poznałem po raz pierwszy .

-Michał ja nie wiedziałam…. Nie wiem co powiedzieć .

-Ciiii … nic nie muisz mówić . – i mnie pocałował .

Był najlepszy wieczór jaki  spędziłam od kilku dni . 

„Powrót i Spotkanie .”

Rozdział 6 .

Ponownie słyszałam  ale nie tym razem telefon tylko  dźwięk  otwierającego się zamka .

-Cześć .Kochanie przyjechałem najszybciej jak się  dało , gdy odsłuchałem twoją wiadomość .

Podbiegłam do niego i przytuliłam się .

-Zapomniałam , że masz klucze i trochę się przestraszyłam . Bardzo za tobą tęskniłam .

-Ja za tobą też .

-Co z mamą .? – zapytał.

-Mama ma białaczkę . – odpowiedziałam ale gdy to sobie przypomniałam miałam w oczach łzy .

- Będzie dobrze .Damy sobie radę .

-Cieszę się , że przyjechałeś  bo sama to bym tu zwariowała .

-Jadłaś coś .?  Bo tak mizernie wyglądasz .

- Nie nie jadłam . Nie mam ochoty z tych całych nerwów straciłam apetyt.

-Poczekaj zrobię ci jakaś kanapkę . I masz mi zjeść bez gadania .

-Dobrze . –odpowiedziałam .

-W którym mama jest szpitalu .? 

-Na Kordeckiego .

-To ja zaraz do niej pojadę . Jedziesz ze mną .?

-Nie jutro pojadę . .Możesz jechać sam , tylko proszę powiedz jej jakoś delikatnie o tej białaczce .

-Ok . Nie martw się . Na pewno znajdziemy jakiegoś dawcę .Zobaczysz jeszcze nie długo mama będzie zdrowa jak ryba .

Tata pojechał do szpitala  .

*Ranek * .

Obudziłam się  , Leniwie wyczołgałam się z łózka  schodząc na dół .

Na kanapie spał tata . Nie chciałam go obudzić . Więc na paluszkach poszłam  do kuchni zrobić sobie śniadanie .

-O widze, że nawet zaopatrzył lodówkę jadać ze szpitala .- powiedziała cicho .

Wzięła wszystkie składniki na naleśniki i zaczęła robić . Po zjedzeniu pysznego śniadania  , Do drzwi    ktoś  zapukał . Był to kurier .

-Dzień dobry . Proszę pokwitować .

-Oj jakie piękne  .

-Ktoś musi bardzo panią lubić że takie piękne kwiaty .No nie dziwie się taka piękna dziewczyna .

-Jeszcze raz dziękuje .Życzę miłego dnia .

-Dziękuje i nawzajem .

Kwiaty pięknie pachniały , moje ulubione tulipany . Zobaczyłam na karteczkę .

„Na poprawę humoru i udanego dnia „ .Cichy wielbiciel .

-Hmmmm.Ciekawe od kogo . – pomyślała .

Włożyłam kwiaty do wazonu .  Zobaczyłam na stole telefon , podświetlił się i było napisane .

„Czekam na ciebie dziś wieczorem  tam gdzie zawsze .Do zobaczenia Kochanie .”

Stałam jak zamurowana . Nagle obudził się tata  .

-Coś się stało . ? – zapytał zdziwiony .

-Możesz mi powiedzieć co to za kobieta z którą się spotykasz .! .-zapytałam zbulwersowana .

-A skąd o tym wiesz .Czytasz moje sms .?

-Nie przypadkowo , zobaczyłam na telefon i się wyśliwetliła wiadomość . Powiedz mi ,że to nie to o czym myślę .

-Już dawno miałem powiedzieć o tym twojej matce.

-Jak mogłeś .! Akurat teraz kiedy mama jest chora . Jesteś kawałem drania i tyle ci powiem .! .Wstydzę się ciebie  .! .Nie wybaczę ci tego ! . Nie chce cię widzieć .! .

Wybiegłam Z domu jak najszybciej mogłam .  Szłam cały czas przed siebie  . Była już godz .15 .30 .

Przypomniało mi się  ,że umówiłam się z Marcelem. Więc poszłam w wyznaczone miejsce .

Usiadłam przy fontannie i czekałam .

-Weronika . !!! .-krzyczał Marcel .

-Nigdy w życiu bym cię nie poznała . Boże ale się zmieniłeś .Jak dobrze ,że cię widzę .

-Stało się coś  bo wyglądasz jak byś płakała .?

-Mój tata zdradza mamę .!

-O matko , współczuje jak ci mogę pomóc .?

-Wystarczy ,że posiedzisz tutaj ze mną .

Chłopak usiadł koło niej i mocno ją przytulił  .I siedzieli tak w ciszy spływającej wody z fontanny 

”Nowy chłopak i to jeszcze z czasów przedszkola „

Jeśli czytasz  .Proszę zostaw komentarz bo nie wiem czy pisać dalej .

Rozdział 5 .

Nagle zadzwonił dzwonek do drzwi .

Pies jak zwykle już szczekał .

-No już już otwieram .

W drzwiach stał Michał . Przyszedł w odpowiednim  momencie bo już sobie sama rady nie dawałam .

Wrzuciłam się w jego ramiona i zaczęłam płakać .

-Nie daje sobie rady .

-Jesteś silna , dasz radę .

-O matko ubrudziłam ci kurtkę .

-Nic się nie stało .Mam pomysł może  na odstresowanie obejrzymy  jakiś film.?

-dobry pomysł .

Oboje razem spędziliśmy cały wieczór oglądając  film  .

-Co jesteś taki smutny  .? –zapytałam .

-Nie wcale nie zamyśliłem się .-odpowiedział .

-No dobra jak nie chcesz powiedzieć , to nie będę zmuszać .

-Która godzina .? – zapytał .

-Czekaj zobaczę .Jest w pół do jedenastej .

-Ale się zasiedziałem . Chyba już pójdę do domu .

-Ok jak chcesz .Hmmmm …. Czy powiedziałam coś nie tak czy zrobiłam .?

-A czemu pytasz .?

-Bo odkąd wyszliśmy ze szpitala prawie się w ogóle się nie odzywasz , gdzie podział się  dowcipniś którego poznałam  .?

-Po prostu jestem zmęczony . Nie chcę o tym gadać . Lepiej już pójdę . Na razie .

-Pa . – odpowiedziałam .

Ciekawe co się stało – pomyślałam .

Usłyszałam dzwonek powiadomienia był to sms .

*treść * .

Hej , nie wiem czy mnie pamiętasz .Mam na imię Marcel . Poznaliśmy się kiedy jeszcze mieszkałaś  w Krakowie  . Jeśli sobie przypomnisz to proszę odpisz  .

 -Hmmmmm …. Marcel ,Marcel ….. –myślała .

- A no tak . pamiętam jak mogłam zapomnieć  .

Chłopak ten był najlepszym przyjacielem Weroniki jeszcze z czasów dziecięcych ,  razem lepili babki z piasku , bawili na placu zabaw , chodzili do tego samego przedszkola . Weronika podkochiwała się w nim , ale niestety były to lata przedszkolne , a w podstawówce już nie chodzili do tej samej klasy . I zapomniała o nim . Ale jak widać on nie zapomniał o niej .

Odpisała  mu  chociaż nie była pewna czy dobrze robi .

„ Tak pamiętam .  „ . - odpowiedz na sms .

 Zobaczyłam na telefon , 1 nowa wiadomość .

„Super .! . Jestem teraz w twoim mieście .Przyjechałem tutaj na rok może krócej , moja mama dostała tutaj pracę ale tymczasowo .Spotkamy się  jutro o 17 obok tej fontanny w centrum .? .

Chciałbym z tobą porozmawiać .” .

Sama nie wiem co o tym myśleć . – pomyślała .

Postanowiła zadzwonić do Agaty  .

*rozmowa* .

Hej , Możesz gadać .?

-Tak .

-Słuchaj mam taką sprawę  i muszę się ciebie poradzić  . Dostałam sms od mojego kolegi jeszcze z przedszkola ma na imię Marcel . I właśnie chce się ze mną spotkać .Zastanawiam się czy isć .?

-Moim zdaniem , powinnaś iść , dowiedzieć się się o co mu chodzi .

-Też tak właśnie myślę . Dzięki za pomoc nie będę ci już przeszkadzać .Papa .

-Na razie . Do poniedziałku .

Rozmowa z Agatą jeszcze bardziej mnie przekonała że jednak spotkam się  z Marcelem .

Więc , szybko mu odpisałam .

‘Jasne nie ma sprawy .To do jutra .” .
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Mam nadzieję  ,że wam się spodobają dwa nowe rozdziały . Liczę na opinię .;D .

Choroba...”

Rozdział 4 .

-Weronika .Kochanie już już nie płacz nic mi nie jest . –odpowiedziała mama .

- Na pewno .? Co lekarze mówią .? – zapytałam .

-  Powiedział że miałam wiele szczęścia .I że są tylko drobne siniaki , no i mam złamaną rękę .

- Mamo , przepraszam .

-Za co .?

-Ostatnio nie miałam dla ciebie zbyt dużo czasu , postaram się to jakoś nadrobić .

-Córeczko wiesz że cię bardzo mocno kocham .

-Ja  ciebie też .

-A ktoś cię przywiózł czy zamówiłaś taksówkę .?

-Nie Michał ten syn tej nowej sąsiadki .

-O widzę , że się polubiliście .

-Mamo nie wyobrażaj sobie za wiele po prostu go lubię , miły chłopak .

-Dobrze ,dobrze .

Nagle do  Sali chorych wszedł Michał .

-Dzień dobry nie przeszkadzam .Jak się pani czuje . ?

-A już lepiej . Dziękuje za troskę .

-Wiesz  co to odpoczywaj , bo ja już muszę iść , nie będę ci przeszkadzać . Wejdę jutro ,przyniosę ci coś do jedzenia  .

-Weronika , mogłabyś porozmawiać z lekarzem  .?

-Oczywiście .

-To do zobaczenia jutro .

-Papa .

-Do widzenia . życzę powrotu do zdrowia .- powiedział Michał .

Dziewczyna już trochę się uspokoiła po rozmowie z mamą .Na korytarzu znaleźli lekarza .

-Witam .Pani Weronika .?

-Tak .Może mi pan powiedzieć co z moją mamą .?

-Mam takie średnie informacje .Pani matka ma białaczkę .Ale proszę się nie martwić ta chora jest uleczalna .

-Dobrze dziękuje za informacje .

-Muszę iść do pacjentów .Więc do widzenia .

-Do widzenia .

Weronika była szokowana . Zrobiła się cała blada .

-Moja mama białaczkę  , nie wierze .

-Nie martw się przecież lekarz powiedział że jest wyleczalna .

-Zawieziesz mnie do domu muszę się przespać jestem strasznie zmęczona .

-Oczywiście .

Do domu jechaliśmy ,  bez słowa nikt nie wiedział co powiedzieć .

Michał odwiózł mnie pod sam dom .

-Chciałam ci jeszcze raz podziękować  za wszystko .

-Cieszę się że nic się nie stało twojej mamie.

-To do zobaczenia.

-Na razie .

W domu nie mogłam znaleźć sobie miejsca  , nie mogłam przestać myśleć o mamie , a co jeśli nie znajdzie się dawca szpiku .? Jak ja jej powiem że ma białaczkę .

Zobaczyłam list od ojca który leżał na stole . Postanowiłam zadzwonić  do niego .

Ale niestety  nie obierał .Wiec zostawiłam mu na poczcie wiadomość .

*Treść wiadomości* .

Tato przyjedź jak najszybciej mama miała wypadek .Potrzebuje cię 

                                                         Weronika .

"wypadek"

Rozdział 3 .

 Byłam bym wdzięczna. Jeśli byście mogli mi napisać pod rozdziałem .Czy wam się podoba opowiadanie czy nie . Bo mam jeszcze dużo innych rozdziałów . Z góry dziękuje . ;D .
Kolejny rozdział dodam jeśli będzie przynajmniej 1 komentarz .

Nagle w kieszenie  usłyszałam dzwoniący telefon . Nieznany numer .

-Poczekaj odbiore .powiedziałam .

-Tak słucham .?

-Dzień dobry czy mówię z Weroniką Kornacką  .?

-Tak to ja a o co chodzi .?

-Mam przykrą wiadomość ale pani mama miała wypadek , ale proszę się nie denerwować jej stan jest stabilny .

-O mój boże w którym jest w szpitalu .?

-Na Kordeckiego .

-Dobrze dziękuje za informacje zaraz będę .

Po policzku wpływały mi łzy . Moja mama wypadek nie wierze .Zaczełam szlochać jak opętana .

-Weronika co się stało .?

Przez łzy powiedziałam co się stało .

-Moja mama miała wypadek .

-No to chodz szybko jedziemy do szpitala . Zawiozę cię .Ale już uspokój się .

Przez całą drogę , nie mogła się uspokoić .

-Tak myślałam , miałam takie przeczucie  wiedziałam że stanie się coś strasznego .To moja wina . powtarzała Weronika przez całą drogę .

-Jaka twoja wina , przecież ,  to był wypadek  nikt nie mógł tego przewidzieć .

Kiedy podjechali pod szpital Weronika wyskoczyła z samochodu jak najszybciej mogła i pobiegła do recepcji  .

-Dzień dobry . Dostałam telefon że leży tutaj moja mama .

-A tak pamiętam .Weronika tak.?

-Tak zgadza się .

-Twoja mama leży na 9 piętrze ,pokój nr 13 po lewo .

-Dziękuje pani bardzo .

-Michał idziesz .?

-Tak ,Tak .Już biegne .

Weronika cała rozstrzęsiona  płacząc  , jechała windą z Michałem .

-Mam nadzieje ,że nic jej nie jest .

-Już ,Już spokojnie na pewno to nic poważnego.

 ,Przytulił j biedną płaczącą dziewczynę .

-Dziękuje .że jesteś  . Nie wiem co bym bez ciebie zrobiła .

-Nie musisz dziękować .

Byli już na 9 piętrze  .Weronika pobiegła czym prędzej do wskazanego pokoju przez recepcjonistkę .

-Mamoooo. ! O mój boże . wołała płacząc jeszcze bardziej niż wcześniej 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

„Takie małe kłamstewko „

"Czy to początek przyjaźni czy może coś więcej .”

*Szkoła * .
Przerwa 20 minutowa jedyna rzecz najlepsza w szkole , każdy mógł odpocząć , pogadać ze znajomymi i takie inne pierdoły .
Siedziałam w stołówce z moją przyjaciółką Agatą  . 
-Co taka smutna siedzisz .? –zapytała Agata
-Nie nic . 
-No weź przecież widzę , że coś się dzieje .
-Martwię się , czuje że coś się dzisiaj złego wydarzy mam takie przeczucie . 
-Co ty za bzdury opowiadasz  .? Nawet nie waż się tak myśleć .
-Ok . spróbuje .Ale jeszcze mi przyznasz rację .Wiesz kobieca intuicja zazwyczaj nie zawodzi .
-Łeee tam jakieś zabobony i tyle nie wierze w nie .
-No to co koniec tematu i kropka .A tak w ogóle to co tam u ciebie  jak z rodzicami nadal się kłócą .? –zapytałam .
-Niestety mam nadzieje że nie dojdzie do rozwodu i jakoś się pogodzą .
-O matko współczuje .Mogę ci jakoś pomóc .?
-Twoja obecność mi pomaga przetrwać to jakoś . Dzięki że jesteś .
-Nie ma za co  ,Jestem do dyspozycji .
Kiedy zadzwonił dzwonek dziewczyny poszły do klasy , miały sprawdzian z matematyki .
Po 45 minutach lekcji wszyscy rozeszli się do domu .
Akurat ja miałam kawałek do domu około 25 minut. Przebrałam się i powoli szłam moją ulubioną drogą  tą dłuższą , czasami tak lubiłam sobie po przemyślać parę spraw idąc do domu .
W połowie drogi usłyszałam głos wołający moje imię .
-Weronika , poczekaj . –wołał Michał .
Zatrzymałam się i zobaczyłam biegnącego syna tej nowej sąsiadki .
-Cześć . O jak się zmęczyłem .
- Dziwne ,myślałam że jesteś taki skryty w sobie  a tu nagle zupełnie inna osoba . 
-A może jakieś Hej  albo coś . ? – zapytał z uśmiechem na twarzy .
-Przepraszam że tak zaczęłam cię oceniać od razu i bez przywitania .
-Nic się nie stało . Hmmmm …. 
- Co hmmm … powiedz śmiało . 
-Czy  moja obecność nie będzie ci przeszkadzała w drodze do domu . ?
-Bardzo będzie mi miło jeśli mnie odprowadzisz . Mogłeś od razu powiedzieć a nie się czaić .
-Na następny raz będę pamiętał i się poprawię .
-Hahah .  Nie musisz się poprawiać po prostu nie wstydz się przecież cię nie zjem .
-Spoko .To co chodźmy już .
-No to w drogę .
Szliśmy tak  z kilka minut , rozmawialiśmy o tym z skąd się Michał przeprowadził .Dowiedziałam się że przyjechał tutaj z Anglii a jego rodzice są w separacji 
-No to jesteśmy na miejscu , bardzo miło mi się z tobą rozmawiało .- powiedział Michał .
-Mi tak samo miło mi było cię bliżej poznać  . 
-Masz dzisiaj czas .? – zapytał nie spodziewanie . 
- No nie specjalnego nie robię .
-Mam propozycję z tego co mi wiadomo tutaj nie daleko jest lodowisko .?
-No jest i co  .?
-No to co powiesz żebyśmy tam poszli .?
-Ale  jest jeden mały problem .Nie umiem jeździć .
-No to co nauczę cię .Najwyżej razem się wywrócimy . 
-Zgadzam się . Mam ochotę się rozerwać . 
-Super , już myślałem że mi odmówisz  . O 16 ci pasuje .?
-Tak .
-Ja już muszę lecieć .To do zobaczenia . 
-Pa  . –odpowiedziałam .



Weszłam do domu jak zwykle czekał już na mój pies .
-No już , już spokojnie zaraz się z tobą pobawię , tylko daj mi się rozebrać , piesek chyba zrozumiał bo odszedł na swoje ulubione miejsce . 
Dochodząc do kuchni , znalazłam list z karteczką . A na niej .
„Przyszedł do ciebie list , nie chciałam go otwierać więc zostawiłam na stole .Będę wieczorem .Mama. „
Zdziwiłam się do mnie list kto mógł go przysłać .
Otworzyłam kopertę , troszeczkę  zdenerwowana . 
*treść listu * .
;Kochana córeczko bardzo za to tobą tęsknie. Może  w następnym tygodniu przyjadę do Polski , chciałbym się z tobą spotkać  ,ale mam prośbę chcę żeby nasze spotkanie było między nami i proszę nie mów nic mamie. Wszystko ci wytłumaczę .
                                                            Tata  . 
-Co takiego się stało .? – pomyślałam .
Pewnie tata chce zrobić mamie niespodziankę, nie powinnam się martwić .
-No to co piesku , głodny jesteś .?  .Piesek zaszczekał dwa razy co chyba oznaczało tak .
Po daniu psu jeść , poszłam do swojego pokoju .Kiedy zobaczyłam na zegarek była już 15 :45 .
-O nie ,muszę się szykować .
Zielono oka brunetka o kręconych włosach , ubrała swoje ulubione ciepłe ubranie , uczesała loczki w koka  i włożyła ciepłą kurtkę .
Równo o 16 . zadzwonił dzwonek do drzwi .
-O jaki punktualny . pomyślała .
Dziewczyna szybko zeszła na dół otwierając drzwi Michałowi .
-Gotowa .? – zapytał .
-No jasne- odpowiedziałam . 
Wyszliśmy ,lodowisko było nie daleko więc nim się spotrzegliśmy byliśmy na miejscu .
- I jak stres przed jazdą  .? – zapytał .
-Powiem ci że nie  .
Zobaczymy zobaczymy . 
-Daj rękę .-powiedział .
Podałam rękę Michałowi i razem tak jeździliśmy w kółko .
-Możesz mnie puścić na chwilę . .? – zapytałam .
-Nie ma sprawy .
Zaczęłam jeździć sama  , robiąć różne figury przy tym .
-Eeeeejjjjjj mówiłaś że nie umiesz jeździć .? 
-No wiem . Niespodzianka .
-Wiesz co nie ładnie. 
-Oj przepraszam ale chciałam żeby było zabawnie .
- Ja ci dam zaraz zabawnie . Jak cię zaraz dogonię .
Goniliśmy się nawzajem .Oczywiście Michał mnie dogonił .Zachowywaliśmy się jak małe dzieci  . 
Czułam się tak swobodnie przy nim .

Wprowadzenie

Hejka . ;D Nie dawno założyłam bloga . Chciałabym tutaj dodawać swoje opowiadanie . Wiem ,że teraz są popularne opowiadania  o 1D . Moje niestety o nich nie jest . Mam nadzieję ,że wam się spodoba . ;D
Pozdrawiam ;P .

"Moje życie "

Rozdział 1 . 

Jak wiecie każdy ma swoje życie , swoje problemy z którymi boryka się codziennie .
A więc jak wskazuje tytuł będzie to opowiadanie o 17 nastolatce która a ni nie jest bogata a ni biedna zwykła przeciętna nastolatka .Ma na imię Weronika , ma piękne długie kręcone brązowe włosy których jej wszyscy zazdroszczą i do tego duże błyszczące zielone oczy . Była dziewczyną skromną mieszkała z Mamą , nie miała rodzeństwa jej najwierniejszym przyjacielem był jej pies  .Miała zaledwie jedną przyjaciółkę na którą mogła liczyć w każdej sytuacji . 
Jej najlepszą przyjaciółka była Agata  niebiesko oka blondynka . Dziewczyna nie miała innych koleżanek ,ponieważ w jej klasie nikt się z nikim nie dogadywał  ,wszystkie dziewczyny były bogate i nie uważały innych osób tworzyły tak zwane  ‘Grupki” . 
Agata doszła w połowie semestru do klasy Weroniki , na początku nie mogła się odnaleźć  ,ale dzięki pomocy Weroniki zaprzyjaźniły  się  i są najlepszymi przyjaciółkami .

Weronika .

    *W domu u Weroniki * 
Weronika siedzi w pokoju i myśli o Ojcu za którym bardzo tęskni .
Jej przemyślenia przerywa szczekający pies . 
-Już  idę , nie denerwuj się  zaraz pójdziemy na spacer .  
Pies jak zwykle czekał  na swoim ulubionym dywaniku przy drzwiach i trzymając w pyszczku smycz .
-No dobrze już ci ją zakładam . 
-Mamo idę z psem  
-Dobrze ale jak coś to wejdź do sklepu i kup  sok .
-Ok . Zaraz będę .
Weronika jak zwykle szła tą samą drogą , kiedy przechodząc na drugą stronę do sklepu , zauważyła ciężarówkę z przeprowadzkami .
-O zobacz piesku będziemy mieć nowych sąsiadów .
Pies zaczął merdać swoim ogonem . 
Po 15 minutach byłam już w domu . Spuściłam psa z smyczy , weszłam do pokoju  aby zobaczyć czy nie dostałam żadnej wiadomości  ,ale jednak nic . Kiedy zadzwonił dzownek do drzwi  .

Agata .

A w dzrzwiach stali jacyś nieznajomi ludzi .
-Dzień dobry . Chciałam  powiedzieć że jesteśmy nowymi mieszkańcami tej okolicy , więc jeżeli będziemy hałasować to przepraszamy .
-Proszę wejść . zaparzę kawę . – zawołała mama  z kuchni .
-Zapraszam – powiedziałam .
-Dziękuje . –odpowiedziała bardzo miła pani i weszła razem ze swoim synem .
-To ja może się przedstawię  Mam na imię Monika a to jest mój syn  Michał . 
-Bardzo nam miło że będziemy mieli takich miłych sąsiadów . A ja mam na imię Honorata  , a to moja córka Weronika. 
-Miło nam . 
-No to więc zapraszam  do pokoju .
-To ja  nie będę przeszkadzać i pójdę do pokoju  , bo mam pełno lekcji .
-Wiesz mamo to ja może też pójdę muszę rozpakować rzeczy . – powiedział chłopak .
-Dobrze . 
-Więc do widzenia 
-Do widzenia – odpowiedziała mama .
Chłopak wyszedł ,Był on wysoki i przystojny ,Ale nie znałam go za dobrze więc nie mogę powiedzieć jaki jest z charakteru  . 
Ale kto by pomyślał że od jednego spotkania tak potoczy się moje życie.

Michał .

**********************************************************************************************************


Mam nadzieje ,że wam się spodoba .;D .;)