"Nie oczekiwany zwrot akcji "

Rozdział 11 . „

Po mile spędzonym weekendzie , przyszedł czas aby wyjechać .Chcociaż będzie mi brakowało tego pięknego krajobrazu . Wyjechaliśmy w same południe .

-Ale piękna pogoda , szkoda mi wyjeżdżać . powiedziałam .

-Nie martw się mi tak samo może jeszcze kiedyś przyjedziemy .

-Mam nadzieję – odpowiedziałam .

Jechaliśmy  , Jechaliśmy kiedy przypomniało mi się ,że zapomniał odpisać Marcelowi .Więc wyciągnęłam telefon  .

 *Tresć wiadomości * .

Hej przepraszam ,że nie odpisałam ci wczoraj ale nie miałam czasu .Co tam słychać .? .

-Z kim tak esemsujesz .? – spytał Michał .

-Z Agatą . –odpowiedziałam chociaż  miałam wielkie wyrzuty sumienia ,żę go okłamałam ale nie mogłam mu powiedzieć że pisze smsy z chłopakiem którego on nie lubi żeby się nie denerwował .

-Aha ok . pozdrów ją ode mnie .

-Jasne nie sprawy .- odpowiedziałam .

Po kilku godzinach byliśmy pod moim domem . Pożegnaliśmy się i Michał odjechał .

Weszłam do domu ,gdzie od razu powitała mnie mama .

-Cześć  córeczko , jak było .? – zapytała .

-A świetnie . – odpowiedziałam trochę smutna .

-Coś się stało ,przecież widzę .

-Nie nic , nie chce o tym gadać . Ale za to muszę ci coś powiedzieć .Tylko nie wiem jak zacząć .

-Po prostu powiedz .

-Lekarz ci coś mówił  .?

-No tak .Ale nie martw się wiem ,że mam białaczkę .

-O matko mamo , i co nie martwisz się . ? – w oczach miałam łzy .

-Nie kochanie , postanowiłam się nie załamywać i żyć dalej , zaczęłam szukać dawcy .

-Cieszę się  ,żę mam taką dzielną mamę .-odpoiwedziałam przytulając się do niej .

-Już , dobrze będzie dobrze , razem damy sobie radę .-odpowiedziała .

-To ja pójdę do pokoju ,a ty odpoczywaj .

-No dobrze dobrze  ,będę na siebie uważać .

Weszłam szybko po schodach , Zobaczyłam na biurku kwiaty .

-Mamo .? – zawołałam z góry .

-A tak właśnie był tutaj jakiś chłopak i kazał przekaz ci kwiaty .

-Ok .- odpowiedziałam .

Położyłam się na łóżku , myśląc co dalej zrobić .Nie chciałam krzywdzić Michała , ale go nie kocham więc ten związek nie miał by najmniejszego sensu . Wieć po długim myśleniu zadzwoniłam do Michała ,

W:Hej spotkamy się na plaży . ?

M;Jasne nie ma sprawy . A co taka smutna jesteś.?  słyszę po twoim głosie.

W: Wszystko ci wytłumaczę jak się spotkamy .To co za godzinę .?

M:Ok ,będę .Pa .

Rozłączyłam się . Ale nie wiedziałam jak mu to powiedzieć ,na pewno się załamie .Ale nie mogę tak dalej . Zeszłam po schodach .

-Mamo wychodzę .Muszę coś załatwić .

-Tylko nie zrób czegoś czego będziesz żałować .

Poszłam na przystanek autobusowy . Jechałam 30 minut. Powoli szłam nad plaże .

Gdzie czekałam na mnie Michał .

-Powiesz mi co się stało  ,że tak nagle chciałaś się ze mną spotkać  .?

-Nie wiem od czego zacząc …. .powiedziałam .

-Powiedz prosto z mostu zniosę najgorszą prawdę .

-Michał ja cię nie kocham , i myśle ,że dalej ten związek nie ma sensu.- poiwedziała ale serce mi tak biło mocno .Ale jego słowa zdziwiły mnie jeszcze bardziej .

-Rozumiem ,przecież nie mogę cię zmusić ,żebyś mnie kochała .Ale pamiętaj ,że ja cię kocham i będę czekał na ciebie .Ale nie chcę żebyśmy się tak rozeszli .

-Ja też nie .Ale przyjaciółmi możemy być ale niestety nic więcej . 

Kolejny rozdział za  1-2  kom .